Józef Franciszek Emanuel Bocheński urodził się 30 sierpnia 1902 roku we wsi Czuszów, niedaleko Krakowa, w polskiej rodzinie szlacheckiej, jako najstarszy z czworga dzieci.
W 1920 roku Bocheński zdał maturę, a następnie zaciągnął się do 8. Pułku Ułanów, z którym wziął udział w końcowej fazie wojny polsko–bolszewickiej. Po niej, w 1922 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po dwóch latach przeniósł się na kierunek ekonomiczny Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego.
Studia przerwał w 1926 roku, wstępując do poznańskiego seminarium duchownego, skąd przeniósł się po roku do nowicjatu dominikanów w Krakowie. Tu przybrał imiona zakonne Innocenty Maria. Po roku nowicjatu został skierowany na studia filozoficzne na uniwersytet we Fryburgu Szwajcarskim. Studia zakończyły się doktoratem z filozofii w 1931 roku.
Następnie Bocheński został skierowany na studia teologiczne w rzymskim Papieskim Uniwersytecie Angelicum, które zakończył w 1934 roku doktoratem z teologii. Po doktoracie z teologii został powołany na wykładowcę logiki w Angelicum i był nim oficjalnie do 1940 roku.
Po kampanii wrześniowej udało mu się przedostać do Rzymu i zostać kapelanem armii polskiej we Francji. Z 2 Korpusem Polskim gen. Władysława Andersa odbył kampanię włoską (brał udział m.in., w bitwie pod Monte Cassino). Po II wojnie światowej związał się z Uniwersytetem Fryburskim jako jego profesor oraz dziekan Wydziału Filozoficznego (1950–52 i 1964–66). Tam pracował aż do swojej emerytury. Prawie przez wiele lat (1954–1995) związany był m. in. z Polskim Uniwersytetem na Obczyźnie, działającym w Londynie i Polskim Towarzystwem Naukowym na Obczyźnie.
Zmarł we Fryburgu, 8 lutego 1995.
Biogram opracowała dr Izabela Andrzejuk
Akademia Bielska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II