Jan Dzienisiewicz (1913-1988) – dr inż.
Urodzony 24 listopada 1913 r. w Filipowie na Suwalszczyźnie. Zmarł 10 stycznia 1988 r. w Londynie. Przed wojną (w latach 1935-1939) student Wydziału Górniczego AK w Krakowie. Po ataku Niemiec na Polskę, jesienią 1939 roku przedostał się do Francji, a po jej kapitulacji dotarł do Wielkiej Brytanii. W latach 1940-1947 służył w Polskich Siłach Powietrznych (porucznik – specjalność: nawigator). W 1942 r. wysłany (jako instruktor) do Szkoły Podchorążych w Armii Polskiej na Bliskim Wschodzie. W 1944 roku powrócił do Wielkiej Brytanii. Po wojnie, w ramach Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia (PKPR) odkomenderowany do ukończenia studiów przy Radzie Akademickich Szkół Technicznych (RAST). Tytuł inżyniera uzyskał w 1946 roku.
W latach 1947-1951 prowadził prace badawcze w Royal School of Mines Uniwersytetu Londyńskiego. Tutaj także (w 1951 roku) obronił doktorat. Wieloletni ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) w dziedzinie mineralogii. W ramach ONZ swoje prace prowadził w: Korei Południowej, Iranie, Birmie i Turcji.
Od listopada 1985 do 1988 roku prezes Stowarzyszenia Techników Polskich (STP) w Wielkiej Brytanii.
Bibliografia:
- Portalski, Zarys Historii Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii, Londyn, s. 220.
- Pyłat, Polscy naukowcy niehumaniści na emigracji w latach 1939-1990, [w:] Polska emigracja polityczna 1939-1990. Stan badań, red. S. Łukasiewicz, IPN, Warszawa 2016 (seria monografie, t.113).